நெஞ்சு பொறுக்குதில்லையே..

சமீபத்தில், சிலநாட்களாக சட்னி அரைக்கும்போது, மிக்ஸியில் ஏதேதோ வினோத சப்தங்கள் வர,என்னகாரணம் என்று மண்டையை உடைத்து யோசித்துக்கொண்டிருந்தேன். ரசத்துக்கு புளி கரைக்கையில்தான் அந்த சத்தத்திற்கு என்ன காரணம் என்று தெரிந்தது. கடையில் வாங்கிவந்த புளியில் பாதிக்குப்பாதி புளியங்கொட்டைகள்!! அடுத்தமுறை புளி வாங்கிய உடனே பிரித்து சுத்தம் செய்தபோது...நீங்களே பாருங்களேன்!

குப்பையில் போடும் புளியங்கொட்டைகளுக்கு காசு கொடுத்து வாங்கிவருகிறோமா என்று அங்கலாய்ப்பாய் இருந்தது.(இத்தனை சிரமம் எதுக்கு? புளி பேஸ்ட் வாங்கிக்கலாமில்ல-ன்னு கேட்பீங்க.அதென்னமோ புளி பேஸ்ட்டின் கருப்பு நிறம் எனக்கு பிடிப்பதில்லை.) இந்த வேலை செய்கையில் மனம் பழையநினைவுகளை அசைபோட ஆரம்பித்துவிட்டது.

ஊரிலே எங்கள் வீட்டுப்பக்கம் புளியமரங்கள் அதிகம்..சாய்பாபா கோயிலில் துவங்கி, மேட்டுப்பாளையம் சாலையில் இருமருங்கிலும் பெரியபெரிய புளியமரங்கள் இருக்கும்.

பேருந்து நிறுத்ததில் இறங்கி எங்கள் வீடு சென்று சேரும்வரை உள்ள சாலையும் புளியமரங்களுடையதுதான். கோடைக்காலத்தில் வெயிலின் கொடுமை தெரியாமல் குளுமையான தென்றலுடன், கண்ணுக்கு குளிர்ச்சியான பச்சைப்பசேல் என்ற இலைகளுடன் இருக்கும் அந்த மரங்களைப் பார்க்கவே நன்றாக இருக்கும்.

ஆரப்பப்பள்ளியில் படிக்கையில், புளியம்பழம் காய்க்கும் காலங்களில் பொழுது நன்றாகப்போகும்.புளியங்காய் பொறுக்கப்போகிறோம் என்று மரத்தடியிலேயே சுற்றுவோம்..புளியை ஏலம் எடுத்தவர்கள் வந்து புளியமரங்களிலிருந்து அவற்றை பறிக்கையில், எங்க வீட்டுப்பக்கம் பெரும்பாலனவர்கள் அவர்களே நல்ல புளியங்காயா(பழந்தாங்க,ஆனா புளியாங்காய்னு சொல்லியே பழகிடுச்சு.:) ) பார்த்து பொறுக்கி ஐந்து மனு,பத்துமனு(இந்த'னு'வா, இல்ல இந்த 'ணு'வான்னு கொஞ்சம் டவுட்டா இருக்கு..இந்த அளவெல்லாம் இப்ப இருக்கான்னு கூடத் தெரில) இப்படி வாங்கிப்பாங்க.

புளியங்காய் அறுவடைக்காலங்களில் ரோட்டில் நடப்பதே கொஞ்சம் வேடிக்கையா இருக்கும். ஆட்கள் மரத்துமேலே ஏறி புளியங்கிளைகளை பெரிய கொக்கி வைத்து உலுக்குவாங்க..கீழே பெண்கள் தென்னை ஓலையின் நுனியை வைத்துக்கொண்டு, ரோட்டில் விழும் புளியங்காய்களை ஓரமா ஒதுக்குவாங்க. கவனமா பார்த்து நடக்கணும்..இல்லைன்னா மேலே இருந்து விழும் புளியங்காய்களில் அடி வாங்கவேண்டியதுதான்! :):)

ஒவ்வொரு மரத்துக்கும் குறைந்தது 70-80 வயதாவது இருக்கும்.வெயிலின் கொடுமை தெரியாமல் நிழல்குடை பிடிக்கும்..மரங்களின் பசிய இலைகள் கண்ணுக்கு விருந்தளிக்கும்.மரத்தின் பட்டை,மற்றும் காய்ந்துவிழும் குச்சிகள் அடுப்பெரிக்க உதவும். புளியங்காய்கள் நமது உணவுக்கு உதவும்.புளியம்பூக்களைக்கூடப் பறித்து சட்னி அரைத்திருக்கோம்..புளியம் பிஞ்சுகளையும் பறித்து பச்சைமிளகாய்,உப்பு சேர்த்து அம்மியில் அரைத்து சுவைத்தால்..ஆஹா!! அருமையா இருக்கும்.

நான் கல்லூரியில் படித்துக்கொண்டிருக்கையிலேயே மேட்டுப்பாளையம் சாலையை அகலப்படுத்துகிறோம் பேர்வழி என்று சாய்பாபா கோயிலில் இருந்து புளியமரங்களை வெட்ட ஆரம்பித்தார்கள்.வெட்டப்படும் மரங்களைப் பார்க்கையில் ரத்தக்கண்ணீர் வராத குறைதான்.:( வெறிச்சென்று இருக்கும் சாலையைப் பார்க்கையில் எதையோ பறிகொடுத்த மாதிரி இருக்கும்.

இதுமுடிந்து, சிலவருஷங்கள் அமைதியாக இருந்தாங்க..இப்ப செம்மொழி மாநாடு நடத்துகிறோம் பேர்வழி என்று ஏர்போர்ட்,அவினாசி ரோடு,கொடீசியா பக்கமிருந்த மரங்களனைத்தையும் வெட்டிட்டாங்களாம். அந்தசமயத்தில் கோவைக்கு சென்றிருந்த ஒரு சென்னைக்கார நண்பர் ஒரு சந்தோஷமான,பெருமையான குரலில் சொன்னார், "கோயமுத்தூரே மாறிப்போச்சுங்க மகி!சென்னை மாதிரியே பண்ணிருக்காங்க" என்று. எனக்கு அந்தப்பெருமையையும் சந்தோஷத்தையும் முற்றிலுமாக அனுபவிக்கவோ,பகிர்ந்துகொள்ளவோ இயலவில்லை.

மாநாடு முடிந்துவிட்டது..இப்பொழுது, மேட்டுப்பாளையம் சாலையை நான்குவழிச் சாலையாக மாற்றுகிறோம் என்று, மிச்சம் மீதியிருந்த மரங்களையும் வெட்டுகிறார்களாம். :(:(:( ஊருக்கு பேசுகையில்,நம்ம வீட்டருகில் இருக்கும் மரங்களை வெட்டிக்கொண்டிருக்காங்க என்ற செய்திகள் காதில் விழுகையில் மிகவும் வலிக்கிறது..நான் சிறுவயதில் ரசித்து,அனுபவித்த காட்சிகள் எல்லாம் இனி என் மனதில் மட்டும்தானே?

சாலைகளை அகலப்படுத்துகிறோம்..நான்குவழிச்சாலை அமைக்கிறோம், புறவழிச்சாலை அமைக்கிறோம்,கோவை நகரம் டெவலப் ஆகிறது.. என்று எத்தனையோ காரணங்களிருந்தாலும், அத்தனை வயதான மரங்களை வெட்டுவதை என்னால் தாங்கவே முடியவில்லை. அடுத்த முறை ஊருக்குச் செல்கையில்,மொட்டையாக இருக்கும் சாலைகளைக் கடந்துதான் செல்லவேண்டும் என்ற நினைவே கசப்பாய் இருக்கிறது.:(