ஹைக்கிங்..

ஒரு வாரக்கடைசியை இன்ட்ரஸ்டிங்கா செலவிட நினைத்து பக்கத்தில ஒரு காட்டுக்குள்ள(!!) ஹைக் பண்ணி ஒரு நீர்வீழ்ச்சியைப் பார்க்கப் போனோம். ஒரு க்ரூப்பா எல்லாரும் ஒரு இடத்தில மீட் பண்ணி போலாம்னு பார்த்தா,நாங்க சீக்கிரமா(எர்லி மார்னிங் 8மணிக்கே!!!ஹிஹி) கிளம்பிட்டோம்.நண்பர்கள் வர லேட்டாயிடுச்சு.

ஹைக்கிங் ட்ரெய்லை கண்டுபிடிச்சு, போய்ப் பார்த்தா...ஒரு நாலஞ்சு மைலுக்கு ரோடு பூரா கல்லு,குண்டும் குழியுமா இருக்கு!! (பர்ப்பஸா அந்தமாதிரி வைச்சிருக்காங்க..4வீல் ட்ரைவ் இருக்கற வெஹிக்கிள்ஸ்-க்காகவாம்)..எங்க கார் ஹோண்டா கூப்..அதுவும் போகும்னு இவர் என்னை கன்வின்ஸ் பண்ணினார்..அங்கே வேற ஈ-காக்கா கூட இல்லை..நாங்க டெலிபரேட் பண்ணிட்டி இருக்கப்ப ஒரு கார் வந்தது.அந்த ஆள் கிட்ட கேட்டுட்டு, அவர் கார் போகிற தைரியத்தில, நாங்களும் போக ஆரம்பிச்சோம்.

மினிமம் அரைமணி நேரம் ஆகும் அந்த ஸ்ட்ரெச்சை தாண்ட..அப்பாடின்னு ஆயிடுச்சு போங்க! அந்தளவுக்கு மோசம் அந்த ரோடு. பாதி வழி போகைலயே மொபைல் சிக்னலும் போயிடுச்சு. நல்ல வேளையா சிக்னல் கட் ஆகறதுக்குள்ள ப்ரெண்ட்ஸ்க்கு போன் பண்ணி ரூட் சொல்லிட்டார் என்னவர்.

ட்ரெய்ல் ஹெட்-ஐ நெருங்க,நெருங்க,சின்னச்சின்ன ஓடைகள் ஆங்காங்கே ரோடை கடந்து போகுது. ஒருவழியா போய்ச்சேர்ந்தப்ப கார்ல புழுதி மட்டும் 2 இன்ச் அளவு ஒட்டிருந்தது.
கீழே அந்த ஆற்றின் அருகில் ரிசார்ட் மாதிரி நிறைய வீடுகள் இருந்தது.ஆனா யாரும் தங்கியிருக்கமாதிரி தெரியல.அமைதியான ஆறும்,பளிங்கு மாதிரி தெளிவா இருந்த நீரில் தெரிந்த மரங்களின் நிழலுமா ரொம்ப அழகா இருந்தது.

அங்கே ஒரு முக்காமணி நேரம்,பின்னால் வந்த கார்க்காரங்ககிட்ட எல்லாம், ஒரு CRV வருதா,வருதான்னு கேட்டுட்டே வெயிட் பண்ணோம். பசங்க வரமாதிரி தெரில.இவர்தான் அவங்க கட்டாயம் வருவாங்க,வந்தா நம்ம காரைப் பாத்துட்டு உள்ளே வருவாங்க என்று சொல்லி ஒரு மெசேஜ் எழுதி கார்ல வைச்சுட்டு வந்தார்.

ஹைக்-ஐ தொடங்கினோம்..சரியான காடு,ஒரு ஒத்தையடிப்பாதைதான்..பூச்சிகள் வேற எக்கச்சக்கம்..அங்கங்க காய்ஞ்ச மரங்கள் விழுந்து கிடக்கு..ஒரு சில மரங்கள்,முழுவதும் கீழே விழாம உடைந்து தொங்கி,இப்ப உன் மேலே விழப்போறேன்னு பயம் காட்டுது..

அங்கங்கே,அருவியின் குட்டி ஆறு வேற ஆறேழு இடத்தில க்ராஸ் பண்ணுது. நடக்கறதுக்கே சிரமமா இருந்த அந்த ஒற்றையடிப் பாதையில் மவுண்டெய்ன் பைக்கர்ஸ் வேற.

95% டிஸ்டன்ஸ் நடந்தப்புரம் வழி ரொம்ப டேஞ்சரா தெரிந்தது எனக்கு.போதும்,திரும்பிடலாம்னு இவர்கிட்ட சொன்னா,காதுலயே போட்டுக்க மாட்டேறாரு!

இவ்ளோ தூரம் வந்துட்டோம்,பாத்துட்டே போலாம்னு என்னை இழுத்துட்டுப் போனாரு..பத்தடிதான் போயிருப்போம்,ஃபால்ஸ் வந்திருச்சு.இதோ,இதுதாங்க 3மைல்(~5கி.மீ) நடந்து போய் நாங்க பார்த்த நீர்வீழ்ச்சி!!

இதையெல்லாம் நீர்வீழ்ச்சின்னு சொல்லறது ஓவர்தான் இல்ல? நயாகரா அளவுக்கு(!!) இல்லன்னாலும், ஏதோ கொஞ்சம் சுமாராவாவது இருக்கும்னு நினைத்திருந்தேன்.பொக்குன்னு போயிடுச்சு,இந்த குட்டி அருவியைப் பாத்ததும்.
ஒருவேளை நாங்க போனது கோடைக்காலமா இருப்பதால தண்ணி குறைவா இருக்குன்னு மனதைத் தேத்திகிட்டோம். வெய்யிலா இருந்தாலும், தண்ணி பயங்கர சில்லுன்னு இருந்தது.பறந்துட்டிருந்த பூச்சிகள்ல நிறைய தண்ணில மிதக்குது.வெயில்ல பூச்சிகளின் நிழல் தண்ணிக்குள்ள விழுவது ரொம்ப அழகா இருந்தது.

அரைமணி நேரம் அங்க உட்கார்ந்து ரிலாக்ஸ் பண்ணிட்டு கீழே இறங்க ஆரம்பிச்சோம்..எதிர்ல வந்தவங்க,"your buddies are on the way!"ன்னாங்க. கொஞ்ச நேரத்தில நண்பர்களும் வந்துட்டாங்க. என் கணவர் எழுதி வச்சிருந்த மெஸேஜ்-ஐ பாத்துட்டு, காட்டுக்குள்ள பார்த்தவங்களிடமெல்லாம் விசாரிச்சுட்டே அவர்களும் அருவிக்கு வந்து சேர்ந்துட்டாங்க. அவர் எழுதிவைச்சதைப் பாத்து நான் கிண்டல் பண்ணிட்டு இருந்தேன்..ஆனா அது யூஸ்புல்லா இருந்தது.:)
இது என்ன பூ/காய் என்று தெரியல.Forbidden fruit-னு பெயர் சூட்டியது நானில்ல,எங்க வீட்டு ஐயா! :)

திரும்பி வரும்போது நிறைய போட்டோஸ் எடுக்கல.மீண்டும் அந்த குண்டும்குழியுமான ரோடைக் கடந்து, நேரா ரெஸ்டாரன்ட்ல லன்ச்-ஐ முடிச்சுட்டு நாலு மணிக்கு வீடு வந்து சேந்தோம்..களைப்புத் தீர இரண்டு நாட்களானது. ஆனால், ஒரு நல்ல எக்ஸ்பீரியன்ஸ்ங்க!